Samen veranderen. En dan denk je het zo goed te hebben gedaan…
Ik werkte bij een organisatie waar de nodige veranderingen op til waren. Meestal gingen we dan met het management de hei op en na een paar dagen hadden we onze visie aangescherpt en uitgewerkt. Alleen nog goed communiceren en implementeren. Dat viel nooit mee.
Dit keer pakten we het anders aan. We gingen weer de hei op, maar we zorgden dat uit alle geledingen van de organisatie mensen vertegenwoordigd waren. Termen als bottum-up en werkvloer, je kent het wel. We kwamen samen tot een mooie visie en concrete ideeën voor uitvoering. Iedereen die erbij was was enthousiast!
Vol trots en verwachtingen gingen we de organisatie in. Dat viel tegen. Iedereen zat ons glazig aan te kijken. Matige reacties. ‘Maar je directe collega’s hebben ook meegedacht!’ riep ik nog vertwijfeld, maar dat veranderde niks aan de ontvangst.
Het was een belangrijke les: Er is een groot verschil tussen vertegenwoordigd zijn en je gehoord voelen. Iedereen was vertegenwoordigd, maar lang niet iedereen was gehoord. En dat bleek een cruciaal verschil…
Een ware uitdaging voor bijvoorbeeld een ondernemingsraad: Vertegenwoordigen we medewerkers als we oplossingen beoordelen of bedenken? Of versterken we de zeggenschap in de hele organisatie?
Of voor een cliëntenraad, belangenclubs, vakbonden en in menig verandertraject. Zoals een arts me ooit een mooie metafoor aanreikte: Versterken we zeggenschap in de organen of in de genen?
