Of anders gezegd: leert het tweede of derde kind sneller lopen dan het eerste?
Het gebeurt zo vaak. We hebben een vraagstuk. Of we lopen vast. Kan dat niet anders? Een idee. Zullen we het eens proberen? Kleinschalig? Dan noemen we het een pilot en als het lukt gaan we dat breder implementeren.
De pilot als oplossingenmachine.
En na een succesvolle pilot blijkt het ‘breed uitrollen’ dan nog niet mee te vallen. Zeker als het niet om een technische pilot gaat, maar om 'iets met mensen'. Hoe kan dat toch?
Omdat het succes niet zat in de methodiek, de uitkomsten of de uiteindelijke afspraken of oplossingen. Maar in de gezamenlijke zoektocht, het enthousiasme, het niet zeker weten, het vallen en opstaan, de extra aandacht en ruimte. We kunnen hoogstens een paar lessen meenemen en het vraagstuk ‘breed implementeren’. En misschien het verlangen.
Toen we dit probleem vorige week bespraken in een bijeenkomst met mooie experimenten, floepte er bij één van de deelnemers (Monique Wijnties) spontaan een prachtige metafoor uit:
‘Precies! Je verwacht toch ook niet dat je tweede kind sneller leert lopen dan je eerste? En dat je bij de derde na 4 maanden al ongeduldig begint te worden?’
