Kunnen we leren van de toekomst?

Bij veel onderwijsorganisaties waar ik kom, gaat de missie of bedoeling over de toekomst van de leerling. ‘Een betekenisvolle toekomst’, ‘een fijne toekomst’, ‘een mooi leven’, ‘klaar voor de toekomst’. Bijna alles in het hier en nu is dáár op gericht. In theorie.
 
Als daar echt je betekenis ligt, zou je het interessant moeten vinden of dat een beetje lukt of niet. En hoe dat kwam. En daarvan leren. 
 
Ik hoor echter maar zelden van scholen die leren van oud-leerlingen die inmiddels midden in die toekomst zitten. Bijvoorbeeld 5 jaar verder. Hoe gaat het met je? Waar heb je het meest van geleerd? Welke rol heeft school daarin gespeeld? Wat was essentieel? Wat zat juist in de weg? Wat kunnen we van daarvan leren? 
Of nog een stap verder: kun je hier iets over vertellen aan de leerlingen van nu?
 
Er zijn allerlei redenen om dat niet te doen. ‘Kost teveel tijd’, ‘wij gaan daar niet meer over’, ‘er spelen allerlei andere factoren ook een rol’, ‘AVG’, enz. En natuurlijk zijn er ook allerlei onderzoeken die ons wat vertellen over effectiviteit van methoden.
 
Maar de enkele school, docent of begeleider die wel de cirkel rond maakt is steevast enthousiast. De leerling en ouder waarnaar geluisterd is trouwens ook.
 
Hoe zit dat bij jullie? Op school, maar ook daarbuiten? Hoe leer je of dat wat je beoogt, de werkelijke bedoeling, zelfs als die verder weg ligt, ook echt aan het lukken is en waar hem dat in zit?